Stercz, nazywany również prostatą lub gruczołem krokowym, to ważny element układu moczowo-płciowego występujący u każdego mężczyzny. Niektórzy utożsamiają go jedynie z przykrą diagnozą, tymczasem termin „prostata” nie oznacza jednostki chorobowej. Wręcz przeciwnie – narząd ten ma istotne znaczenie dla płodności, choć niektórzy panowie w ogóle nie zdają sobie z jego istnienia. Zdrowa prostata nie boli i na co dzień jest praktycznie niewyczuwalna. Niestety zdarza się, że mężczyzna cierpi z powodu przykrych objawów wywołanych zapalaniem prostaty, które może mieć podłoże bakteryjne lub niebakteryjne (wtedy trudno ustalić przyczynę). W obu przypadkach lekarz może zaproponować pacjentowi masaż stercza – zarówno w celach diagnostycznych, jak i leczniczych. Na czym polega ten zabieg?
Stercz – budowa, funkcje, choroby
Gruczoł krokowy to pojedynczy narząd o przybliżonych wymiarach 4x3x2,5 cm, zbudowany zazwyczaj z dwóch płatów: lewego i prawego (czasami występuje też płat środkowy). Ulokowany jest pod pęcherzem moczowym, przylega do kanału odbytu. Tuż obok stercza znajdują się pęcherzyki nasienne, gruczoł opuszkowo-cewkowy, kość łonowa. Przez płaty prostaty przebiegają cewka moczowa oraz przewód wytryskowy (ejakulacyjny), które łączą się ze sobą mniej więcej na środku narządu.
Umiejscowienie nie jest przypadkowe – stercz produkuje wydzielinę wchodzącą w skład ejakulatu. To mętny białawy płyn o kwasowym pH, który odpowiada za zapach nasienia i przemieszczanie plemników. Kiedy wydzieliny uzbiera się zbyt dużo (np. z powodu nadmiernej produkcji lub rzadkich kontaktów seksualnych), może dojść do zapalenia stercza. Inne przyczyny stanu zapalnego to m.in. infekcja bakteryjna (bakterie E.coli), infekcja pęcherza moczowego, cewnikowanie oraz zabiegi przezcewkowe, stulejka, zaleganie moczu, kamienie sterczowe, rzeżączka.
Niemniej prostatę najczęściej kojarzy się ze schorzeniem dotykającym panów w średnim i podeszłym wieku – BPH. Gruczolak prostaty to zmiana o charakterze nowotworowym (łagodnym, bez przerzutów), która polega na nadmiernym namnażaniu się komórek. Powiększony stercz zaczyna utrudniać swobodny odpływ moczu, co wywołuje szereg komplikacji urologicznych, m.in. naglące parcie na pęcherz, niemożność całkowitego opróżnienia pęcherza, częstomocz i nykturia, osłabienie strumienia moczu.
Jednak największym wrogiem mężczyzny jest nowotwór złośliwy stercza, najczęściej gruczolakorak. Choroba atakuje powoli i nawet przez kilkanaście lat może rozwijać się bezobjawowo. Z czasem zaczyna przypominać BPH, jednak stanowi znacznie poważniejsze zagrożenie i może doprowadzić do śmierci wskutek ogólnego wyniszczenia organizmu lub różnych powikłań.
Na czym polega masaż stercza?
Nie wszyscy wiedzą, że mechaniczne drażnienie stercza wywołuje uczucie przyjemności i seksualnego pobudzenia – niemniej ze względu na lokalizację mężczyźni nie akceptują masażu prostaty jako techniki erotycznej. Stymulację można przeprowadzić na dwa sposoby: zewnętrznie lub wewnętrznie. Pierwsza metoda polega na masowaniu punktu znajdującego się pomiędzy odbytem a moszną – dobrze wykonana stymulacja powinna doprowadzić do wzwodu. Drugi sposób wymaga wprowadzenia palca do odbytu, a następnie wykonywania delikatnych ruchów w miejscu przylegania prostaty do odbytnicy. Poza erotycznym przeznaczeniem, wewnętrzny masaż stercza wykonuje się w celach diagnostycznych i leczniczych przy zapaleniu prostaty.
Medyczne znaczenie masażu stercza
Stymulacja stercza może być wykonana przez lekarza – przed badaniem należy wypróżnić się i umyć, dodatkowo wskazane jest zrobienie lewatywy. Pacjent kładzie się w podparciu kolanowo-łokciowym lub w pozycji bocznej. Przed wprowadzeniem palca lekarz smaruje okolice odbytu żelem znieczulającym, który zniweluje nieprzyjemne odczucia. Masaż trwa krótko, zaledwie kilkadziesiąt sekund – sam w sobie nie przynosi ulgi w chorobie, jednak może wspomagać proces leczniczy i pomóc w diagnostyce schorzenia.
Masaż stercza wykonywany jest w tzw. teście czterech szklanek. To metoda diagnostyczna stosowana w podejrzeniu zapalenia prostaty, która polega na zbadaniu czterech próbek, przy czym dwie (mocz i wydzielina prostaty) zostają pobrane po przeprowadzeniu masażu stercza. Obecnie ze względów praktycznych częściej wykonuje się prostszy test dwóch szklanek, w którym badane są jedynie próbki moczu pobrane przed i po masażu.
Wykonanie stymulacji przeodbytniczej może być wskazane także ze względów leczniczych. Na skutek masażu dochodzi do obniżenia ciśnienia w gruczole krokowym i usunięcia zalegającej wydzieliny. Zabieg usprawnia również krążenie krwi w sterczu i rozluźnia mięśnie krocza, co może usprawnić działanie leków stosowanych w zapaleniu prostaty. Według nieoficjalnych badań regularny masaż stercza (nawet 3 razy w tygodniu) poprawia skuteczność leczenia u co najmniej 1/3 pacjentów.
Niemniej mimo pozytywnego działania, istnieją wyraźne przeciwwskazania do wykonania takiego zabiegu. Stercz nie powinien być masowany u pacjentów, u których stwierdzono ostry przebieg stanu zapalnego – zignorowanie tego zalecania może doprowadzić do zakażenia krwi i zagrażającej życiu posocznicy. Ponadto masażu prostaty nie należy wykonywać w przypadku zapalenia cewki moczowej oraz obecności kamieni w gruczole krokowym. Wewnątrz stymulacja nie jest wskazana także u pacjentów z chorobą hemoroidalną oraz innymi schorzeniami okolic odbytu.
Be First to Comment