Lekarz potwierdził u Ciebie łagodny przerost prostaty i nie wiesz, z czym wiąże się ta diagnoza? A może od dłuższego czasu cierpisz na dolegliwości ze strony układu moczowo-płciowego i zastanawiasz się, czy to normalne w średnim wieku? Pewnym pocieszeniem niech będzie fakt, że zdecydowana większość panów po 50. roku życia zmaga się z podobnymi problemami. Według lekarzy każdy mężczyzna doświadczy „uroków” powiększającej się prostaty – to jedynie kwestia czasu. Oczywiście im wcześniej zostanie podjęte leczenie, tym większe szanse na uniknięcie nieprzyjemnych dolegliwości i poważnych powikłań. Kiedy należy zgłosić się do lekarza? Jak przebiega łagodny przerost prostaty i na czym polega leczenie tego schorzenia? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziesz w naszym wpisie.
Przyczyny przerostu prostaty
Powiększanie prostaty to efekt działania dihydrotestosteronu (DHT) – hormonu androgenowego odpowiedzialnego za trzeciorzędowe cechy płciowe. Szkodliwy skutek DHT wynika ze zmian hormonalnych, które nieuchronnie zachodzą w organizmie dojrzałego mężczyzny. Z tego powodu trudno mówić o skutecznej profilaktyce łagodnego przerostu prostaty – po prostu człowiek nie ma większego wpływu na funkcjonowanie gospodarki hormonalnej. Niemniej zwracamy uwagę, że tłusta dieta, alkohol i papierosy zwiększają ryzyko zachorowania na raka prostaty – jednego z najbardziej podstępnych nowotworów atakujących mężczyzn.
Jak postępuje łagodny przerost prostaty?
Z reguły łagodny rozrost stercza rozwija się powoli, przez lata nie dając żadnych objawów. Niestety stale powiększający się narząd zaczyna coraz bardziej przeszkadzać w swobodnym oddawaniu moczu, co wynika z faktu, że przez środek prostaty przechodzi początkowy fragment cewki moczowej. W efekcie mężczyzna ma spore problemy w toalecie. Czuje silne parcie na mocz, ale najpierw ma trudności z rozpoczęciem mikcji (musi spinać mięśnie), a potem nie może całkowicie opróżnić pęcherza. Nasilone parcie pojawia się również w nocy, co prowadzi do przerwania snu i konieczności skorzystania z toalety. Dość wstydliwym objawem BPH (angielski skrót łagodnego rozrostu prostaty) jest wysiłkowe nietrzymanie moczu, co zmusza mężczyznę do stosowania wkładek higienicznych.
W ciągu kilku miesięcy lub lat objawy łagodnego przerostu prostaty ulegają nasileniu – mocz zalegający w pęcherzu moczowym powoduje bolesne i bardzo uciążliwe zakażenia układu moczowego. Jeśli mężczyzna zaniedba leczenie prostaty, może dojść do dalszych powikłań, w tym nefropatii zaporowej, całkowitego zatrzymania moczu, niewydolności nerek, zakażenia ogólnoustrojowego. Ze względu na szereg nieprzyjemnych dolegliwości mężczyzna może mieć problemy z utrzymaniem erekcji i odbyciem satysfakcjonującego stosunku.
Łagodny rozrost prostaty a PSA
PSA to białko produkowane w gruczole krokowym, którego podwyższone stężenie może sugerować zmiany chorobowe tego narządu. Dzięki tej zależności badanie krwi z oznaczeniem swoistego antygenu sterczowego PSA to podstawowy środek wykorzystywany w diagnozie schorzeń prostaty. Lekarz zaleci je wówczas, gdy badanie per rectum (palcem przez odbytnicę) wykazało powiększenie gruczołu krokowego lub inne niepokojące zmiany w obrębie tego narządu. U mężczyzn po 50. roku życia PSA wykonuje się rutynowo, natomiast u młodszych wskazaniem do wykonania badania są dolegliwości związane z utrudnionym oddawaniem moczu. Podwyższony wynik PSA (norma wynosi do 4 ng/ml) może wskazywać na łagodny przerost prostaty, zapalanie tego narządu, a nawet zmiany nowotworowe. Wzrost stężenia PSA jest również typowy dla pacjentów cewnikowanych oraz poddanych masażowi stercza.
Leczenie łagodnego przerostu prostaty
Na szczęście proces powiększania prostaty można skutecznie zahamować poprzez przyjmowanie odpowiednich leków. Najlepsze efekty leczenia zapewnia terapia skojarzona z zastosowaniem leków poprawiających funkcjonowanie układu moczowego (alfa-blokerów) oraz leków zmniejszających objętość stercza (inhibitorów 5-alfa reduktazy). Co ważne, łagodny przerost prostaty w początkowym stadium nie musi wymagać farmakoterapii – choremu zaleca się zmianę stylu życia na zdrowszy, zrezygnowanie z używek (nikotyna, kofeina) oraz dostosowanie ilości przyjmowanych płynów do możliwości skorzystania z toalety. Niestety u 1/4 pacjentów nasilone objawy skutkują podjęciem radykalnej decyzji u częściowym lub całkowitym usunięciu gruczołu krokowego.
Be First to Comment